توليد ظروف يکبارمصرف-خاصه نوع کاغذي آن- سودآور است و در آينده‌اي نزديک نيز گسترش بيشتري خواهد يافت. با اين همه نمي‌توان از حرکت‌هايي که براي توليد ظروف يکبارمصرف با مواد اوليه گياهي مي‌شود نيز غافل بود.
برخي گزارش‌ها و خبر‌ها مي‌گويد مواد پلاستيکي تا 300 سال در طبيعت باقي مي‌ماند و برخي ديگر حتي پا را فراتر گذاشته و خبر از 500 سال مي‌دهد که در طبيعت مي‌ماند و تجزيه نمي‌شود، اما يک کارشناس صنعت پلاستيک اين اعداد را غيرواقعي مي‌داند و مي‌گويد اين رقم زير 100 است. با اين حال فارغ از اينکه کدام عدد به واقعيت نزديک‌تر است بايد بدانيم استفاده از ظروف يکبارمصرف -وايضا پلاستيکي- اتفاق ناميمون دهه‌هاي اخير جهان است که نه‌تنها در ايران، بلکه در ساير نقاط دنيا سوژه بسياري از دست‌اندرکاران صنعت و محيط‌زيست است.
با اين همه در دنيا قدم‌هاي نويني برداشته شده که با تأخير در ايران نيز قابل مشاهده است و البته هنوز تا رسيدن به نقطه مطلوب راه بسيار درازي را در پيش داريم. با اين همه استفاده از پلاستيک براي توليد ظروف يکبارمصرف در دنيا در حال فراموشي است و در ايران نيز قدم‌هاي اوليه برداشته شده است. نگاهي به وضعيت واردکنندگان دستگاه‌ها و توليد شدن اين محصولات ما را بيش از گذشته با واقعيات موجود و نحوه سرمايه‌گذاري در توليد ظروف يکبارمصرف آشنا مي‌کند.با ما همراه باشيد
وجود مواد اوليه و توليد آن در شرکت‌هاي پتروشيمي داخلي، قيمت مناسب ماشين‌آلات ايراني، با در نظر گرفتن تيراژ توليدي و کيفيت ظروف نسبت به ماشين‌آلات خارجي، پايين بودن قيمت انرژي حتي بعد از هدفمند کردن حامل‌هاي انرژي نسبت به کشورهاي همسايه، تأمين نيروي کار متخصص و نيمه‌متخصص به‌عنوان استاد کار و کارگر فني در داخل کشور، قيمت مناسب زمين و سالن توليد نسبت به ساير کشورها، بالا رفتن آمار استفاده از ظروف يکبار مصرف به‌صورت تصاعدي، صادرات -خصوصا به بازار عراق- که در تمامي کالاها کشورهاي ترکيه، سوريه و اردن جزو رقباي ايران حساب مي‌شوند، اما در بحث ظروف يکبار مصرف توان رقابت با شرکت‌هاي ايراني را ندارند، از مواردي است که طرح تأسيس، توليد و بهره‌برداري و صادرات در اين رشته را توجيه مي‌کند.
موارد استفاده از ظروف يکبار مصرف مختلف
يک کارشناس بهداشتي در پاسخ به پرسش فرصت امروز با اشاره به موارد استفاده از ظروف يکبارمصرف، معتقد است هر نوع ظرف يکبارمصرفي مناسب استفاده خاصي است، به‌عنوان مثال: «ظروف يکبارمصرف بي‌رنگ و شفاف فقط براي غذا‌ها و نوشيدني‌هاي سرد مناسب هستند.» او مي‌گويد جنس به کار رفته در هر کدام از ظروف را بايد براي کار خاصي بهره‌برداري کرد، مثلاً: «ظروف يکبارمصرف سفيد و فوم‌دار براي مواد‌غذايي سرد، گرم (با دماي پايين حدود 65 درجه سانتي‌گراد) و مرطوب مناسب هستند.» و ادامه مي‌دهد: «ترجيحا براي مواد‌غذايي داغ از فويل‌هاي آلومينيومي استفاده شود.» او همچنين با تأکيد بر اينکه ليوان‌هاي کاغذي از نوع پلاستيکي يکبارمصرف مناسب‌تر است مي‌افزايد: «از ليوان‌هاي مقوايي (سلوي) براي نوشيدن مايعات داغ استفاده کنيد.»
رايج‌ترين محصول يکبارمصرف در طول سال «ليوان» است. اگر از اعياد و مناسبت‌هاي مذهبي که در سال‌هاي اخير نخستين مصرف‌کننده ظروف يکبارمصرف براي سرو غذاست بگذريم، ليوان‌هاي يکبارمصرف در تمامي فصول سال مشتريان خود را دارد. به همين دليل نگاهي به فرصت‌ها و تهديدهاي توليد اين محصول مي‌اندازيم.
ليوان‌هاي کاغذي پس از مصرف و ورود آن به محيط‌زيست چون از جنس طبيعي است به‌راحتي توسط ميکروارگانيسم‌هاي خاک تجزيه مي‌شود و مواد آن به چرخه خاک بازمي‌گردد. به گزارش دريک، در کشور ما به دليل مصرفي شدن مردم و توليد زياد ظروف پي‌پي و پليمري که همگي تجزيه‌ناپذير هستند، دولت و به‌خصوص شهرداري‌ها را براي معدوم کردن اين مواد دچار مشکلات عديده و هزينه‌هاي هنگفتي کرده است. توليد ظروف کاغذي به دليل کاهش بار مالي و تجزيه‌پذير بودن آن مورد حمايت دولت است و به اين دليل سرمايه‌گذاري در اين بخش سودآوري مناسبي به دنبال خواهد داشت و توجيه مناسبي جهت ارائه به «وزارت صنايع و دريافت مجوزهاي لازم» براي دريافت وام را داراست.
ابعاد هر دستگاه توليد ليوان کاغذي حدود 2?5 × 1?2 است که بابت هر دستگاه حدود 50 تا 60 متر فضا مورد نياز است. اين معيار با در نظر گرفتن فضا براي دستگاه توليد ليوان کاغذي، مواد اوليه ليوان کاغذي و انبار محصولات است و البته بسته به تعداد دستگاه و مقدار مواد اوليه خريداري شده قطعا قابل گسترش است.
اگرچه دستگاه‌هاي توليد ظروف يکبارمصرف در ايران نيز ساخته مي‌شود اما اغلب آنها ساخت کره و چين‌اند و به‌صورت استوک نيز در بازار موجود است و قيمت‌هايي متفاوت دارند. نگاهي به بازار ماشين‌آلات به ما مي‌گويد قيمت‌ها از 30 ميليون تومان تا 100 ميليون تومان در نوسان است. بيش از 90 درصد کارخانجات ايران به دليل ماشين‌آلات «نيمه فرمينگ» قابليت توليد ظروف فقط از مواد پلي‌استايرن را دارند اما تعداد انگشت‌شماري از توليدکننده‌ها اقدام به خريد ماشين‌آلات مدل جديد و توليد ظروف يکبارمصرف با سيستم ترموفرمينگ کرده‌اند که اين سيستم داراي توجيه اقتصادي بالاتري نسبت به سيستم قبلي (نيمه‌فرمينگ) است.
مواد اوليه اين صنعت از کشورهاي چين، کره، هندوستان و چند کشور ديگر توسط بازرگانان ايراني وارد کشور مي‌شود و پس از چاپ و برش براساس نياز و سفارش مشتري (توليدکننده) تحويل خواهد شد. با توجه به ضرورت توليد مواد اوليه در کشور اخيرا نيز زمينه‌اي فراهم شد تا مواد اوليه در کشور توليد شود و در اختيار توليدکنندگان قرار گيرد. با اين تفصيل خريداران دستگاه‌هاي توليد ظروف کاغذي و به‌خصوص ليوان کاغذي دغدغه‌اي بابت مواد اوليه نخواهند داشت.
سودآوري در توليد ليوان کاغذي، بستگي به توليدکننده و تلاش او دارد. هر دستگاه به‌طور ميانگين در روز 25 هزار عدد ليوان توليد مي‌کند که سود آن براساس هزينه‌هاي کارگر، برق صنعتي يا غير‌صنعتي، آب و. . . متغير است. چنانچه توليدکننده مالک فضاي مورد نياز باشد و خود اقدام به توليد کند، نيازي به کارگر ندارد و در نتيجه سود بيشتري عايد خواهد شد. سود حاصل از هر عدد ليوان از شش تومان تا 9 تومان است که نسبت مستقيم با توضيحات پيشين در اين باره دارد. البته سودآوري ديگري نيز مي‌توان انجام داد. در اين خصوص با بازاريابي و بستن قرارداد براي چاپ طرح و نقش و نام شرکت‌ها، موسسات و ارگان‌ها و… روي محصولات، مي‌توان به درآمد بيشتر رسيد.
در سال‌هاي اخير استفاده از ظروف يکبارمصرف پلاستيکي در دنيا رشد چشمگيري داشته و بالا بودن سرانه مصرف اين ظروف پلاستيکي در ايران باعث شد تا نام کشورمان نيز در بين 10کشور نخست پرمصرف ظروف يکبارمصرف پلاستيکي مشاهده شود. آثار زيان‌باري که اين ظروف براي سلامت افراد مصرف‌کننده و محيط‌زيست به همراه دارد باعث شد برخي کشورها از سال‌هاي پيش تحقيقات‌شان را براي پيدا کردن جايگزيني مناسب براي اين ظروف آغاز کنند که در همين جهت موفق شدند با دستيابي به فناوري جديد، ظروف يکبار مصرف گياهي را توليد کرده و آنها را جايگزين ظروف مشابه پلاستيکي کنند.
ظروف يکبارمصرف گياهي عمدتا از نشاسته ذرت و گندم، برنج، سيب‌زميني و نيشکر تهيه مي‌شوند، اگرچه کمي گران‌تر از ظروف يکبارمصرف پلاستيکي هستند، اما نه‌تنها مواد سمي و شيميايي ندارند که طي چندين ماه در خاک تجزيه شده و حتي قابليت استفاده براي خوراک دام را دارند. به منظور ترويج ظروف يکبارمصرف سلوي يا با پايه گياهي بايد امکان رقابت توليدکنندگان اين ظروف با ظروف پلاستيکي در کشور فراهم شود. کمک‌هاي دولتي امکان رقابت ميان توليدکنندگان را فراهم خواهد آورد تا با قيمت تمام شده کمتري اين ظروف به دست مصرف‌کننده برسد، در اين صورت هزينه‌هاي ناشي از عوارض استفاده اين ظروف به قبل از توليد انتقال مي‌يابد که بسيار کمتر، اقتصادي و در جهت تأمين سلامت عمومي نيز هست. در دنيا ضايعات ظروف يکبارمصرف گياهي را آسياب کرده و براي خوراک دام استفاده مي‌کنند، ضمنا اين ظروف پايه طبيعي دارند و هيچ مشکلي در مقابل حرارت، نور آفتاب و يخ‌زدگي ندارند.
آن‌طور که از شواهد امر بر مي‌آيد و کارشناسان اين صنعت مي‌گويند توليد ظروف يکبارمصرف-خاصه نوع کاغذي آن- سودآور است و در آينده‌اي نزديک نيز گسترش بيشتري خواهد يافت. با اين همه نمي‌توان از حرکت‌هايي که براي توليد ظروف يکبارمصرف با مواد اوليه گياهي مي‌شود نيز غافل بود. اگرچه هم‌اکنون در ابعاد بسيار کوچک اين نوع ظروف نيز توليد مي‌شوند اما عده‌اي از فعالان اين صنف معتقدند آنچه در دنيا به‌عنوان ظروف-پايه گياهي- توليد مي‌شود با نوع مشابه آن در ايران تفاوت دارد. با اين همه براي رسيدن به مقصود بايد از جايي شروع کرد. آينده از آن ملت‌هايي است که ديد عميق‌تري دارند و وسيع مي‌نگرند.
درباره این سایت